ย้อนกลับไปเมื่อซาอุดิอาระเบียเข้ามาเทคโอเวอร์สโมสรในปี 2021 นิวคาสเซิลเคยถูกมองว่าจะกลายเป็นทีมระดับท็อปของอังกฤษ ด้วยการลงทุนมหาศาลและแผนงานที่ทะเยอทะยาน ภายใต้การนำของ อแมนด้า สเตฟลีย์ ผู้บริหารหญิงคนสำคัญที่มีบทบาทเชื่อมโยงการสื่อสารระหว่างนักเตะ, สตาฟฟ์ และเจ้าของทีมจากซาอุฯ ได้อย่างดีเยี่ยม

แต่หลังจากสเตฟลีย์และสามีถูกขับออกจากบอร์ดบริหารเมื่อปีที่แล้ว ช่องว่างในการบริหารก็เริ่มชัดเจนขึ้น การขาดผู้บริหารที่ใกล้ชิดกับทีมทำให้บรรยากาศในสโมสรเริ่มห่างเหิน และแม้จะคว้าแชมป์คาราบาวคัพได้เมื่อฤดูกาลที่แล้ว แต่ปัญหาภายในเริ่มสะสมอย่างเห็นได้ชัด

กรณีของอิซัค คือจุดที่สะท้อนความวุ่นวายในทีมได้ชัดเจนที่สุด แม้เขาจะยิงไปถึง 27 ประตูในฤดูกาลที่ผ่านมา แต่ไม่พอใจกับสัญญาค่าเหนื่อยที่ถูกสโมสรบอกปัดการปรับเพิ่ม แม้จะเคยได้รับการรับปากจากผู้บริหารเก่าก็ตาม เมื่อบวกกับความล่าช้าในการปรับปรุงสนามซ้อมและความไม่แน่นอนเรื่องสนามเหย้าใหม่ อิซัคจึงเริ่มหมดศรัทธาและเลือกจะกดดันการย้ายทีม

ที่หนักไปกว่านั้น นิวคาสเซิลกลับล้มเหลวในการดึงตัวกองหน้ารายใหม่แทนที่ เป้าหมายอย่าง เลียม เดลาป, ชูเอา เปโดร, อูโก้ เอกิติเก้ และล่าสุด เบนจามิน เซสโก้ ต่างปฏิเสธย้ายมาร่วมทีม โดยเลือกไปลอนดอนหรือแมนเชสเตอร์แทน

การขาดผู้อำนวยการกีฬาที่ชัดเจนยิ่งทำให้สถานการณ์ในตลาดนักเตะของ “สาลิกาดง” วุ่นวายเข้าไปอีก หลังจาก พอล มิทเชลล์ อำลาตำแหน่งเมื่อเดือนพฤษภาคม โดยที่ยังไม่มีการเซ็นสัญญานักเตะใหม่แม้แต่คนเดียว ขณะที่ตำแหน่งซีอีโอก็ว่างมาตลอด 11 เดือน ก่อนที่ เดวิด ฮ็อปกิ้นสัน อดีตผู้บริหารเรอัล มาดริด จะถูกวางตัวเป็นว่าที่ซีอีโอคนใหม่

บรรยากาศที่ขาดเสถียรภาพนี้เอง ทำให้เอเย่นต์และนักเตะหลายรายมองว่านิวคาสเซิลเป็นสโมสรที่ "ไร้ทิศทาง" แม้จะมีโค้ชฝีมือดีอย่าง เอ็ดดี้ ฮาว ก็ตาม ปัจจัยเรื่อง "ภูมิศาสตร์" ที่เคยถูกมองว่าเป็นอุปสรรคอาจไม่ใช่ประเด็นหลักอีกต่อไป แต่กลับกลายเป็นโครงสร้างการบริหารที่ล้มเหลวซึ่งทำให้ทีมพลาดเป้าหมายสำคัญซ้ำแล้วซ้ำเล่า